نامه آتنا دائمی از زندان لاکان رشت؛ خوزستان جان مى‌دهد تا آب بگیرد، حکومت جان می‌گیرد تا آب دهد

خبرگزاری هرانا – آتنا دائمی، کنشگر مدنی محبوس در زندان لاکان رشت، در نامه ای از اعتراضات اخیر مردم در نقاط مختلف کشور حمایت کرد. خانم دائمی در بخشی از این یادداشت می گوید “اتحاد باشکوه اقوام ستمدیده جهت مقابله با ظلم و تبعیض خبرى مسرت بخش بوده و هست آن هم براى ما زندانیانى که با انواع برچسب ها محکومیم به اینکه کنار مردم نباشیم و حسرت همراهى با معترضان را به دل داریم، باشد که با اتحاد بیشتر و فراگیرتر براى احقاق حقوق به حقمان تلاش و هرگونه استبداد و خفقان را خنثى کنیم، با وجود زندانى و در تبعید بودنم در کنارتان هستم”.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، آتنا دائمی، کنشگر مدنی، در زندان لاکان رشت، طی نامه ای از اعتراضات اخیر مردم در نقاط مختلف کشور حمایت کرد.

در بخشی از این نامه آمده است: “خوزستان جان مى دهد تا آب بگیرد، حکومت جان میگیرد تا آب دهد، ستم بر اقوام و تبعیض و سرکوب از مشخصه هاى بارز این حکومت میباشد که هرگونه اعتراض به آن نیز همانطور که طى ۴٢ سال شاهدیم با خشونتى کم نظیر پاسخ داده مى شود، در کنار تمام اخبار تلخ و نگران کننده اى که این روزها باز هم از سرکوب قیامهاى مردم در نقاط مختلف ایران به گوش مى رسد و سراسر وجودم را مملو از درد میکند

متن کامل این نامه که جهت انتشار در اختیار هرانا قرار گرفته در ادامه می آید:

«خوزستان آب ندارد، خوزستان گرد و غبار دارد، نیزار پر از شهید و کشته دارد، خوزستان مین دارد، آوار جنگ دارد، خوزستان تبعیض دارد، تن زخمى دارد، خوزستان فاصله تا آبادانى زیاد دارد، مرز دارد، لوله هاى پر آب تا آن طرف هم زیاد دارد، خوزستان جان دارد اما آب ندارد نه راستى خوزستان آب دارد اما به قیمت جان دارد، حکومت هم آب دارد آن هم به قیمت جان دارد، خوزستان جان مى دهد تا آب بگیرد، حکومت جان میگیرد تا آب دهد، ستم بر اقوام و تبعیض و سرکوب از مشخصه هاى بارز این حکومت میباشد که هرگونه اعتراض به آن نیز همانطور که طى ۴٢ سال شاهدیم با خشونتى کم نظیر پاسخ داده مى شود، در کنار تمام اخبار تلخ و نگران کننده اى که این روزها باز هم از سرکوب قیامهاى مردم در نقاط مختلف ایران به گوش مى رسد و سراسر وجودم را مملو از درد میکند اما اتحاد باشکوه اقوام ستمدیده جهت مقابله با ظلم و تبعیض خبرى مسرت بخش بوده و هست آن هم براى ما زندانیانى که با انواع برچسب ها محکومیم به اینکه کنار مردم نباشیم و حسرت همراهى با معترضان را به دل داریم، باشد که با اتحاد بیشتر و فراگیرتر براى احقاق حقوق به حقمان تلاش و هرگونه استبداد و خفقان را خنثى کنیم، با وجود زندانى و در تبعید بودنم در کنارتان هستم.

آتنا دائمی / مردادماه ۱۴۰۰/ زندان لاکان رشت.»