این قطعنامه محکومیت نقض فاحش و سیستماتیک حقوق بشر در ایران را کانادا به سازمان ملل ارائه و ۴۷ کشور دیگر نیز از آن حمایت کرده بودند.
این قطعنامه به تعداد بسیار نگران‌کننده احکام اعدام، دستگیری‌های گسترده و سیستماتیک و بازداشت‌های خودسرانه، محرومیت عمدی زندانیان از دسترسی به درمان و خدمات پزشکی، بدرفتاری با زندانیان در زندان اوین، آزار و اذیت و ارعاب مخالفان و مدافعان حقوق بشر، استفاده از شکنجه برای گرفتن اعتراف و مرگ‌های مشکوک زندانیان اشاره کرده است. این قطعنامه سازمان ملل بر لزوم تحقیقات معتبر، مستقل و بی‌طرفانه در پاسخ به همه موارد شدید نقض حقوق بشر در ایران از جمله ناپدید شدن اجباری، اعدام‌های غیرقانونی و حذف شواهد این‌گونه جرایم تاکید کرده و خواستار پایان دادن به مصونیت از مجازات برای چنین جنایاتی در جمهوری اسلامی شده است.
در قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل همچنین نگرانی جدی از ادامه اجرای مجازات اعدام در جمهوری اسلامی ایران برای افراد زیر سن قانونی، ابراز شده و از جمهوری اسلامی ایران خواسته شده است که اجرای مجازات اعدام علیه افراد زیر سن قانونی را متوقف کند، از جمله افرادی که در زمان وقوع جرم سن آنها زیر ۱۸ سال بوده است. در این قطعنامه تصریح شده است که اعدام افرادی که در زمان وقوع جرم زیر ۱۸ سال سن داشته‌اند٬ نقض کنوانسیون بین المللی حقوق کودک است. مجمع عمومی سازمان ملل متحد همچنین از حکومت ایران خواسته است تا به تبعیض علیه اقلیت‌های مذهبی و دینی در این کشور از جمله جامعه بهایی پایان دهد.
قطعنامه‌هایی درباره «وضعیت حقوق بشر ایران» از اوایل دهه ۱۹۸۰ به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه و تصویب شده است و وضعیت نقض حقوق بشر در این کشور همواره از نگرانی‌های حقوق بشر سازمان ملل بوده است. دیان علائی، نماینده جامعه جهانی بهایی، با اشاره به تصویب این قطعنامه در مجمع عمومی سازمان ملل٬ گفت٬ جامعه بین المللی بار دیگر از بالاترین مجمع خود استفاده کرده است تا جمهوری اسلامی را به پایبندی به تعهدات حقوق بشری خود و احترام به حقوق بهائیان دعوت کند. در چهار دهه گذشته گزارش‌های متعددی درباره محرومیت از تحصیل بهاییان در دانشگاه‌ها و حق امرار معاش منتشر شده و حتی گورستان‌های پیروان این آیین مورد بی‌احترامی قرار گرفته است. بنا بر گزارش‌ها بیش از ۲۰۰ بهایی پس از انقلاب بهمن ۵۷ در ایران اعدام شده‌اند...